Rola tańca w procesie rozwoju młodzieży.

Dziś prezentujemy Wam fragment pracy badawczej Klaudii Koralewskiej,

 „ROZWIJANIE MOTYWÓW I SAMOŚWIADOMOŚCI W OKRESIE DOJRZEWANIA POPRZEZ RUCH ARTYSTYCZNY”

Taniec wśród młodzieży może być czymś więcej, niż zajęciami dodatkowymi. Udostępniony fragment jest interpretacją focusu grup – wypowiedzi, dyskusji oraz refleksji młodzieży na temat roli tańca w ich życiu. Porusza także temat roli trenera w rozwoju dorastających tancerzy.

Rola tańca w życiu i rozwoju młodzieży jest bardzo duża. Taniec, stanowi dla dorastającego człowieka formę terapii, która jest jedną z podstawowych funkcji tańca według R.Lange oraz R. Emunaha.
Ponadto :

• taniec pomaga zrozumieć – zachodzące w sferze fizycznej i psychicznej – zmiany,
• zaakceptować własne ciało,
• zbudować poczucie pewności siebie oraz świadomości własnego ciała i jego możliwości,
• rozwinąć poczucie samoświadomości twórczej.
• Pozwala odkryć i uzewnętrznić swoje zdolności,
• wyrazić emocje i zapomnieć o nurtujących dziecko problemach,
• uczyć się panowania nad owymi emocjami (Emunah).Proces twórczy, który polega na eksplorowaniu, eksperymentowaniu oraz planowaniu (dzieła choreograficznego, etiudy solowej), wiąże się z formowaniem tożsamości – charakterystycznym dla wieku dorastania procesem, stanowiącym jedno z kluczowych zadań adolescencji (Brzezińska).

Taniec postrzegany z perspektywy dorastającej osoby, pełni również rolę rozrywki i relaksu.

 Tą tezę potwierdza aktualność jednej z najstarszych funkcji tańca (Lange, Turska, Grau). Wpływa na życie młodzieży również, jako sposób na zawiązywanie relacji społecznych – w grupach rówieśniczych lub mieszanych, które łączy wspólna pasja. Dzięki temu, dziecko kształtuje poczucie przynależności do grupy. Poza tym, szuka i odnajduje role społeczne, które może pełnić. Zaczyna także poznawać i rozumieć struktury społeczne, charakterystyczne dla danego środowiska. Grupa wpływa również na jego poczucie bezpieczeństwa, odwagę w wyrażaniu własnych myśli oraz niweluje uczucia związane z odrzuceniem, niepokojem, wyalienowaniem – specyficzne dla tego wieku rozwojowego.

Pojawiając się w życiu nastolatka, taniec staje się sposobem spędzania czasu oraz wyładowywania napięć, dzięki czemu ogranicza ryzyko agresywnych zachowań i depresji. Badanie przeprowadzone w obu grupach tanecznych pokazało, że taniec może być pomocą, podczas rozwiązywania problemów psychicznych i emocjonalnych.

Co jeszcze jest bardzo ważne?

Funkcjonowanie w grupie społecznej, odnajdywanie ulgi i upustu napięć w tańcu, rozwijanie relacji międzyludzkich, czy wykorzystywanie terapeutycznych funkcji tańca, prowadzi do kształtowania samoświadomości.

Nastolatek, nie tylko łatwiej potrafi zrozumieć i zaakceptować zmiany w sferach psyche, polis i soma. Potrafi on również określić swoje mocne i słabe strony, miejsce w otaczającym go świecie, wartości, którymi się kieruje. Poznaje też możliwości fizyczne ciała i uczy się podejmować decyzje oraz przeprowadzać refleksje.

Analizując transkrypcję obu grup, doszłam do wniosku, iż taniec zaspokaja najważniejsze potrzeby dorastającego dziecka ;

• umożliwia mu poczucie akceptacji i bezpieczeństwa,
• hierarchizuje otaczający świat,
• pomaga uformować tożsamość, poprzez refleksje i dokonywanie wyborów.
• Taniec sprawia, że nastolatkowie czują się bardziej szczęśliwi, zgrabni i zaznajomieni z własnym ciałem.
• Zaspokaja również potrzebę przynależności i funkcjonowania w grupie społecznej, która może okazać się ogromnym wsparciem w procesie rozwoju nastolatka (zarówno tanecznego, jak i osobistego).
• Zaspokaja potrzebę ekspresji, uzewnętrznienia i odreagowania (Emunah).
• Ruch artystyczny odnosi się również do odpowiadania na potrzeby związane z poszukiwaniem nowych wzorów zachowań i autorytetów (które według Brzezińskiej przechodzą z rodziców na idoli, rówieśników, celebrytów). Uważam tak, ponieważ w badaniu klaruje się obraz trenera, jako swoistego przewodnika – w tańcu i życiu, którego wpływ na działania oraz opinie tancerzy, wykracza poza salę taneczną i znajduje oddźwięk w życiu osobistym podopiecznych (podejmowanie decyzji, trudne wybory).

Członkinie grup tanecznych, z którymi przeprowadzone zostały rozmowy, podkreślają również, że rolą trenera jest bycie kumplem.

Kumplem, który mimo różnicy wieku oraz roli społecznej, potrafi znaleźć wspólny język i budować szczerą, otwartą relację, dzieląc się przy tym wiedzą i doświadczeniami.

Relację z rodzicami zinterpretować można dwojako – rodzice, którzy rozumieją i wspierają pasję dziecka oraz rodzice, którzy nie rozumieją i nie wspierają pasji dziecka. Mimo, iż wpływ rodziców na nastolatka zmniejsza się, a uaktywnia tryb negacji i buntu (Brzezińska), nadal odgrywają oni ważną rolę w procesie kształtowania tożsamości dorastającego człowieka. Wsparcie i zrozumienie jest szczególne ważne w tym, trudnym dla młodzieży, okresie. Dotyczy to również zjawiska tańca, jako pasji dziecka. W momencie,

kiedy istota i waga czegoś, co jest niezwykle ważne dla dojrzewającego człowieka, zostaje umniejszona, nastolatek czuje się skrzywdzony i urażony. Tym bardziej, iż okres dojrzewania to ciągłe balansowanie między egocentryzmem, brakiem wiary we własne możliwości, rozgniewaniem oraz poszukiwaniem właściwej miejsca we wszechświecie. Wsparcie rodziców jest ważnym elementem w rozwoju dziecka.

Bycie członkiem grupy tanecznej wiąże się z uczęszczaniem na treningi, które odbywają się dwa razy w tygodniu, popołudniami. Nastolatek musi dostosować swój plan tygodnia do zajęć tanecznych tak, bo mógł pogodzić obowiązki szkolne, domowe oraz pozalekcyjne. Dzięki temu, młody człowiek uczy się planowania oraz ponoszenia konsekwencji własnych decyzji.
To oznacza, że jeżeli postanowi zostawić naukę na późny wieczór, by najpierw pójść na trening taneczny, po powrocie zmuszony będzie do wywiązania się ze szkolnego obowiązku:

• zadań domowych,
• wypracowań,
• nauki
• nawet spakowania się i przygotowania do szkoły.
  Mimo zmęczenia fizycznego.Liczba metod i schematów efektywnego organizowania czasu jest adekwatna do liczby osób zapytanych o ich system :
  Niektórzy preferują wykonanie obowiązków szkolnych jak najszybciej, by nie musieć martwić się tym po powrocie z zajęć pozalekcyjnych.
  Inni wykorzystują czas przejazdu autobusem do szkoły.
  Jeszcze inni spędzają nad książkami noce i weekendy.
  Niewątpliwie jednak, zajęcia taneczne wpływają na rozwój zdolności planowania i przygotowują do funkcjonowania w dorosłym życiu – co stanowi jedno z najważniejszych zadań rozwojowych okresu dorastania (Brzezińska).

Jeśli przebrnęliście przez tekst i jesteście ciekawi samego badania lub całej treści – napiszcie do nas – z przyjemnością udostępnimy materiały ;)

Polecamy zajrzeć na do innych naszych wpisów klikając Tutaj.